Oops… we did it again!

De vorige derby wonnen we in de slotminuten, dan lijkt het statistisch onmogelijk dat we dit nog een keer zouden meemaken. Gisteravond kwam SK Tongeren op bezoek in de Axor Arena, en jawel: het einde was nog doller en onwaarschijnlijker dan dat van tegen Hasselt. Het feestje achteraf mocht dan weer vergelijkbaar worden genoemd, dat kan u wel raden. Onze jongens blijven winnen en sluipen steeds dichter naar de kop van het klassement.

Van een leien dakje is het nochtans niet gelopen. Die van Tongeren hadden hun huiswerk gemaakt en begonnen agressief aan de wedstrijd, zodat Stijn Wertelaers al snel een paar keer flink op de proef werd gesteld. Van onze kant kwam er maar weinig gevaar, op een scherpe vrije trap van Seppe Brulmans na, maar toen diezelfde Brulmans maatje Azevedo op weg naar doel zette, werkte Thomas bijzonder koelbloedig en knap af: 1-0 aan de rust, het was enigszins gevleid.

Ook na de rust hadden de bezoekers vaak het overwicht, en toen Stassen gelijkmaakte (1-1), kon daar weinig op worden aangemerkt. Onze jongens bleven het moeilijk hebben met de Tongerse aanvalsgolven, en mochten van geluk spreken dat doelman Wertelaers nog een keer sterk uit zijn doelmond kwam en een Tongenaar dwong de bal naast het doel te steken. Onbetaalbaar toch, die Stijn.

Tien minuten voor tijd was het gewezen nummer tien van Bocholt VV Lance Voorjans die de 1-2 tegen de netten kopte: we zagen het somber in. Coach Yves Beckers stuurde centrale verdediger Toon Lenaerts mee in de frontlinie en dat bleek een gouden zet. Het Bocholter overwicht groeide in de slotfase met de minuut en toen Arne Bussels de rebound van een schitterende combinatie Brulmans – Azevedo in doel jaste (2-2), prezen we ons gelukkig. Oef, toch nog een punt, maar met Bocholt VV ben je dezer dagen pas klaar wanneer de scheidsrechter affluit: een ultieme corner van Brulmans in blessuretijd, en daar was Toon Lenaerts om met een welgemikte kopbal zijn team in de zevende hemel te katapulteren (3-2).

Helemaal verdiend mochten we het niet noemen. Tongeren presenteerde zich gisteren in Bocholt als een bijzonder sterk collectief dat steeds bleef voetballen. Wat dan weer pleit voor onze jongens, is de straffe veerkracht en vechtlust, tot ver in blessuretijd. Die sterke doelman! De solide verdediging! De buffer Doms – Bussels en dan die offensieve stootkracht, gisteren nota bene zonder topschutter Seys: wat genieten we van dit prachtige elftal, dat dichter bij Belisia sluipt en in de slipstream van Hasselt blijft. En zeggen dat we onze start hebben gemist, dat lijkt al verre verleden tijd…

Volgende week weer vol aan de bak, op bezoek bij Racing Mechelen, maar eerst nog even met volle teugen nagenieten. Schitterend gedaan jongens!