Bittere derbypil

Toen de zon na de middag haar plek begon op te eisen, leek het een teken aan de wand. Onze mooi gerenoveerde kantine, een gezellige drukte rond het veld en een 1-0 voorsprong: tot de rust was er geen vuiltje aan de lucht. Helaas, hoe een dubbeltje rollen kan…

De start van de derby tussen KBVV en Belisia was fel. Andrea Cascio speelde onze kersverse centrumspits Derrick Ugbo aan, maar diens schot was te zwak om die andere Cascio in doel te verschalken. Even later werd een foutje in onze verdediging ei zo na afgestraft, maar Jobbe Dirkx bracht redding op de lijn. De achterlijn van Belisia had het vanmiddag niet onder de markt met onze aanvallers. Vooral Lorenzo Noviello toonde zich bedrijvig: eerst kreeg hij vrije doorgang om voorlangs de besluiten, wat later werd hij netjes vrijgespeeld, maar was te verrast om Cascio te verschalken.

In de 25ste minuut was het raak. Opnieuw Noviello met de sterke actie op links, en Thomas Azevedo rondde het zaakje feilloos af (1-0). En nog was het niet gedaan, want kort voor rust was daar weer dekselse Lorenzo, en al even opnieuw ook de sterke bezoekende doelman. Dimitri Vanhaen kreeg nog een gele kaart, maar we gingen met een goed gevoel de rust in. We waren heus geen klasse beter dan Belisia, maar hadden getoond onze voet langs die van de titelfavoriet te kunnen zetten.

Tijdens de rust werden naar jaarlijkse traditie de jeugdelftallen voorgesteld aan het publiek, en dat is steeds weer een mooi moment. Met enige vertraging kon de tweede helft beginnen.

Wie zich schrap had gezet voor een stomend vervolg, kon al snel weer achterover leunen. Onze jongens hadden hun voorsprong, terwijl Belisia de opening in onze afweer maar niet leek te vinden. We zaten al in minuut 62 toen we met een vluchtschot van de bezoekers een eerste kans(je) konden noteren, en ook daarna was het weer een kwartier wachten op een schot net over de kooi van Wertelaers. KBVV zakte terug en leek de zaken onder controle te hebben, tot de scheidsrechter een kwartier voor tijd een tweede geel onder de neus van Vanhaen duwde. Een streng verdict, als u het ons vraagt. Spits Ugbo kreeg onbegrijpelijk geel in een duel van dertien in een dozijn, en ook de bezoekers kregen hun deel. De scheidsrechter eiste onnodig zijn rol in het verhaal op.

Dat het voor onze jongens nu pompen of verzuipen zou worden, was niet moeilijk te voorspellen. De bezoekers lieten de bal rondgaan en probeerden hun tegenstander te versmachten. In de 85ste minuut waren we eraan voor de moeite, toen een bezoekende voorzet vanop links eenvoudig werd binnengetikt (1-1).

Wie dacht dat Belisia erop en erover zou gaan, leek zich echter te vergissen. Het waren integendeel onze jongens die in de extra tijd – en dat was heel wat, na enkele blessures – nog een onverwacht slotoffensief(je) opzetten. Andrea Cascio was er met het hoofd heel dicht bij, maar zag zijn kopbal gered door broer Leo.

Het leek een voor iedereen verteerbaar gelijkspel te zullen worden, tot Belisia diep in de blessuretijd nog een keer kwam opzetten over rechts, en de 1-2 van dichtbij over de lijn puntte. De vreugde bij de bezoekers was enorm, de ontgoocheling in het Bocholtse kamp navenant.

Wat zo mooi was begonnen, eindigde in een bittere ontgoocheling. Laten we ons optrekken aan de positieve zaken: de goede organisatie, het onmiskenbare surplus in de aanval met de recente versterkingen. Vroeg of laat vallen de puzzelstukjes op hun plaats, wie weet al volgende week op het terrein van Sporting Hasselt.