Nederlaag in eigen huis
Strikt genomen stond er voor onze jongens gisteren tegen Vigor Wuitens Hamme niets meer op het spel. Het ticket voor de eindronde is op zak en of we dan derde of vierde uitkomen, is enkel van tel in de statistieken. En toch… De laatste thuiswedstrijd, tegen de nummer veertien in de rangschikking, dan wil je niet verliezen.
Hamme kwam naar Bocholt met het mes tussen de tanden. De Oost-Vlamingen knokken tegen de degradatie, en deden dat vanaf de aftrap met volle overtuiging. De manier waarop onze verdediging constant onder druk werd gezet, was bijwijlen indrukwekkend en sowieso iets dat we in Bocholt niet gewend zijn. Voor we goed en wel onze plaats op de tribune hadden gevonden stond het dan ook al 0-1, een droge knal in de korte hoek. Onze jongens waren vanaf dan wel wakker, en er kwamen kansen. De 1-1 van Christophe Bertjens na een vloeiende aanval was dan ook verdiend, al bleef ook Hamme kansen creëren in een aantrekkelijke eerste helft.
Na de rust liep het mis. Hamme bleef verwoed strijden voor de drie punten – op, en af en toe over het randje – en die strijdlust werd uiteindelijk beloond. Kevin Dieme sloeg een bal van de lijn, kreeg een logische rode kaart en Stijn Wertelaers redde de penalty – uitstel van executie, want even later stond het op hoekschop wél 1-2. Onze jongens probeerden nog wel, maar na negentig minuten kon je niet anders dan zeggen dat de bezoekers verdiend met drie punten huiswaarts keerden.
Geen man overboord, maar toch zuur, met de eindronde in zicht. Volgende week spelen we de laatste competitiewedstrijd in Kapellen.